Snowdonia national park

Na 2 dagen onbereikbaar te zijn geweest (geen internet en geen mobiel netwerk) kan ik eindelijk weer een verslag uitbrengen.
Donderdag 1 juni vertrok vroeg in de ochtend vanuit Aberystwyth naar pen-y-pass in Snowdonia national park. Pen-y-pass is geen dorp maar is een beginpunt van twee wandelroutes naar de top van de snowdon de hoogste berg van wales. Er is een restaurant kleine parkeerplaats en een jeugdherberg waar ik de aankomende 2 nachten verbleef. Na een prachtige treinrit langs de zee en een busrit door de bergen kwam ik rond het middaguur aan. De dorpen waar de bus langskwam waren echt van die bergdorpen en helemaal gericht op wandelaars. Hiervandaan vertrokken ook veel wandelpaden. Maar goed ik was 3 uur te vroeg en kon nog niet inchecken. Dus heb mijn backpack in een kluisje gezet een kleinere rugzak gepakt en ben begonnen aan de pyg-trail de moeilijkste van de twee. Tja je moet het dan maar ook gelijk goed doen. De andere was deels van asfalt en ging geleidelijk omhoog. De pyg-trail was een pad van grote losse stenen en rotsen waar je soms echt goed moest kijken waar je je voeten neer zet. Zeker niet geschikt voor mensen met hoogtevrees. Helaas kwam ik na anderhalf uur erachter dat ik mijn kluissleutel kwijt was en moest afhaken. Ik liet de top voor gezien en ben aan de terugweg begonnen. Gelukkig lag de sleutel nog gewoon naast het kluisje een hele opluchting moet ik zeggen.
Ondertussen tijd om in te checken en had een kamer bijna alleen voor mezelf. Er kwam later nog iemand bij dus we lagen met zn tweeën op een 6 persoons kamer.

Vrijdag werd ik al vroeg opgehaald door de taxi voor de eerste zipworld avontuur. Zipworld the caverns is een combinatie van kabelbaan (zipline) en klimmen. Dit alles in de grotten. Het was er best donker en de voetsteuntjes konden glad zijn. Ik kreeg een harnas aan twee veiligheidsclips die je een voor een los moest maken om aan de volgende kabel weer vast te maken en een katrol die je aan de zipline moest vastmaken. Na een korte training kon ik beginnen aan de baan. Omdat ik vroeg was was het nog niet terug dus ik kon vrij vlot door de baan. Dit is zeker een aanrader die wel van klimmen en klauteren houd. De terugweg gekozen voor het openbaar vervoer want de taxi was net zo duur als de activiteit zelf.

Vanochtend had ik alweer vroeg uitgechecked. Ik ging naar buiten en verbaasde me enorm van de drukte. De kleine parkeerplaats was overvol en de bussen zetten hordes wandelaars af bij Pen-y-pass. Hutje op mutje liepen de wandelaars naar de twee verschillende paden. Het is zaterdag en de zon schijnt geen wonder dat het zo druk is. Ben ik even blij dat dit niet mijn aankomstdag was. Ik ging iets anders doen vandaag namelijk de snelste en langste zipline van de wereld. (zeggen ze) Bewoners van de streek noemen m de extreme one. Eenmaal daar werd ik in een dikke overal en harnas gehesen. Daarna kregen we een uitleg en gingen we eerst naar de kleine zipline om even het gevoel te krijgen. Je hangt als het ware op je buik in het harnas gezicht naar voren benen gestrekt naar achteren en armen op je rug. Behalve het laatste stuk dan moet je je armen strekken want dat remt een beetje af. En dan werd er 3 2 1 go geroepen en daar ging ik dan. Heel gaaf! Na de kleine die maar 40 km/u ging werden we met een grote truck naar de langste en snelste zipline gebracht. Ook hier weer hetzelfde. Op mijn buik, hoofd naar voren benen gestrekt naar achteren en handen op mijn rug. 3 2 1...GO!!! Met een topsnelheid gemeten van 126 km/u (al voelt dat niet zo) roetsj ik naar beneden. Wat een fantastisch gevoel en wat een uitzicht. Ik heb er geen moment spijt van gehad.
Na deze fantastische ervaring verlaat ik Wales en vertrek ik naar Liverpool. Toch wel jammer Wales is echt prachtig en echt een apart deel van Groot-Brittannië. Alles staat in het Welsh en in het Engels aangegeven. En vooral in het Noorden van Wales (Snowdonia) leeft het heel erg. Daar gaat het Welsh echt voor het Engels. Zelfs de jongeren spreken het nog vloeiend dus geen uitstervende taal. Echt prachtig. Ik moet nog wel een keer terug want ik ben vergeten om een echt welsh souveniertje mee te nemen. Een goede reden om nog een keer terug te gaan. Na een uur in een overvolle trein te hebben gestaan en een paar bussen kwam ik tegen het einde van de middag aan in Liverpool waar ik morgen heel de dag ga rondlopen. Hier horen jullie later keer van! To be continued...